Son sağanak
Son sağanak
Ay gibi parlayınca yüzün Aydınlık düşerdi geceye Yıldızlar yanıp sönerken Maviler turuncuya boyanırdı gökyüzünde Aşk, mehtaba misafir olduğunda Saçların örülürdü ellerimde Yanaklar dökülürdü avuçlara Kaşın kirpiğin öperdi yaprak Toprak nadasa kalırdı izninle Ekin kokardık hırpalanıp Gözlerin yollarda salıncak Dudakların nefesim kokardı Alın teriydi ellerimin emeği Güvercinler uçardı peş peşe Umuda tutulan endişe Ne zaman düştü duvağın tutulduğumuz sağınağın Ölüm kokardı kuytu gece Bir zemheri bahar aşina Güller dizilirdi kurşuna Coşkûnî- Ankara - Aralık- 2021 |
güzel bir esinti idi kaleminizden bizlere ulaşan
selamlarımla