Kimisi doğuşundan,dertli gelmiş Dünya’ya
Çaresiz sürüklenmiş,yalnızlığa hülyaya.
*
Düşmezmiş hiç ardından,feleğinin sillesi
Feryad-ı figan olmuş,acıların bestesi.
*
Kimi hep kalleş görmüş,dünyasında,düşünde.
Baykuşlar yuva yapmış, yuvasının üstünde.
*
Teselliyi ararken, boşalan kadehlerde
Umutsuzluk kol gezer,o garip bedenlerde.
*
Yaşamının her anı, hep acı hatıralar.
Açılmadan atılmış,solmuş silik sayfalar....!
*
Onlar ki bu Dünya’da,hiç hatırlanmayanlar
Ah o garip biçare, o talihsiz insanlar.
*
Salaş bir meyhane de, biri var ki aç bilaç .
Kuruyan dallar gibi,eğilmiş ele muhtaç.
*
Yer etmiş hep kendine, o dumanlı köşeyi.
Dileniyor çaresiz, birkaç kadeh içkiyi.
*
Küf kokan sokakları,mesken tutmuş kendine,
Ne evi var ne barkı,üstü başı pecmurde.
*
Bir lokmacık ekmeğe, iç çekerek bakanlar ..
Ölüm kurtuluş diyen, ah o garip insanlar
.

.
Mahmut Mücahit Özdemir
24.04.2017 / Berlin