kahrolsun
içime bilinmedik saçmalıkları yıkan
bütün oluşlar

üzgünüm ki
senin içine de vurdular aynı korkuyu
geldiğince ellerinden
ümitsiz bir bekleyişi sundular ya
sana...bana ve içimizdeki deli sevgimize
rahat uyurlar şimdi
ve kuş tüyü yastıklar vardır belki de
altında başlarının
çikolata tadında rüyalarıyla uyurlar
bir sağa dönüp…sonra da bir sola huzurla
biz bitmişiz kimin umurunda

dakikaları belleğime kazımak düştü artık bana
dilim unuttum artık diye inkar etse de
yüreğimde deli bir sızı
ve ünsüz seslerin tümünü siliyorum bir bir
kendimce…kendime göre
ki söylenemesin hiçbir söz
ama haykırsın dil içinden geldiğince

özüme pelesenk olmuş anıları
sayfa sayfa yazmak vardı
dolusunca ağzımın haykırıp
sinmemiş olsaydı eğer korkuları yaşadıklarımın
…gizlice

noktasını sen koydun
“bitirelim…zaten ne yaşandı ki şimdiye kadar”
ıssızlığın ortasında ben de sana sustum
dilimi dişlerimin arasında kanatarak

ne ki sana söyleyeceklerimin içinden çıkacak sevi
ne ki içimde öldüğünü ruhun haykırmak yüzüne
ne ki silmeni beklemek bitince gözlerimi…senden

aşikar her şey
aşk bu kadar basitmiş sende
başlar ve biter
sonrasında yaşananlarsa
yüreğe atılan çentikler

bu muydun sen
buna mı yandım ben
aylarca

yanlışmış maalesef her duyumsayış
yüreğimden gözlerime taşarken aşk
ırayan bir ses…bir nefes…sen ve zaman
ki ne z/amansızdı her şey
beraberken ve sensizken

hadi git
dönüyorum ben artık
yeniden almaya bıraktıklarımı
gerilerde

hoş kal…hoşça kal
unut ne var ne yok
bıraktığın bana
sokağıma…odama
çarşafıma
tek bir şey kalmadı bende
sana dökecek
yalan renklere kandığın
ve yanışımı seyre daldığın için

kapandı artık kürkçü dükkanı
senden yana …dönme



atilla güler