Karanlığın uyanık evladı
Ey karanlığın uyanık evladı,
Bulutun ardındaki güneş miydin? Bir sezişinle aydınlattın etrafı. Gündüzün karanlığında boğulmuştum, Geceler zaten nadir konuşur olmuştu. Kabe misali yüreğim güvercinlerin tavafı, Kim der yanlızlık kimsesizliktir, Kim der ki susmak sesizliktir, Dil susar evet, Yazıdır dilsizin asıl nakışı. Uyuyor bütün hayatım, Uyanık bir rüyaya battım. Hayal miydi sanki riyânın beraatı, anttı. Gönlün sevdiğini gözler aldattı, Susuyorum kimseye de değil lafım, Kamil devre ne yarar gâmım? Derdimi anlatmam ki dermana zafım, Yaradandır benim derdim, Duasıdır bana dermanım. |