HASRET
Öyle bir yoldayım ki
Sonu sadece hüzün Adı çıkmaz sokak,adı hasret Gönül heybemde ağır bir yük Üzerimde ateşten bir gömlek Göğsümde onulmaz bir acı Her zerreme zuhur eden Sönmek bilmeyen yangınlardayım Gurbet her baktığım yer Yürüdüğüm yollar çıkmaz Alıp verdiğim her nefes hasret kokuyor İçime çektiğim sigara dumanı gibi Zehir,acı bir tat bırakıyor damağımda Genzimi yakıyor içimdeki hasret Alev alev yanıyor yüreğim Kül olsam kimseler görmüyor Haykırsam kimseler duymuyor Öyle bir çıkmazdayım ki Ne gücüm yetiyor gitmeye Ne dilim varıyor gel demeye Celladım oluyor içimdeki hasret Boynunu vuruyor kalan son umudun İnsan her gün asılır mı dar ağacında Her gün ölür, her gün dirilir mi Azap çeker mi bir ruh her saniye Ne dinmek biliyor bu acı Ne sönmek biliyor bu ateş İşte öyle bir çıkmaz yoldayım Sonu sadece hüzün Sonu sadece hasret Hatice Olkuner |