Aldanış DestanıGözünde dolaşır bakar yabancı, Her bakışta renkler, değişir istek! Yol kendi seçimi insan yalancı Vicdanı aldatır nefisten dilek... Kaybetse şuura imdattır kurşun Benliği acı çeker olursa azgın! Gelse itfaiye sönmez ki yangın Karabasan basar terlerken yatak... Ruhen uzaydadır beden dünyalı Kalmadı ardan bir surat, hayâsı Anı andan çalmak boştur gayesi Farkında değildir çekerken batak... Yayılır kokular enfes burnunda, Cahil tuzak kurar yetim yurdunda! Tilki mayasında kadın koynunda, Güler de günahkâr ederken kaltak! Her şeyi bilir de içerken belli Yaşarken güzeldir vicdandır ehli! Tutsağı olmuştur güzel ya peri Unutur günahı dokunsa dürtük! Şer bas bas bağırır dilde ballanır, Göz görmemiş gibi bakar aldanır, Kulaksa pür dikkat şerre katlanır, Kaybeder ruhunu güzelden uzak! Haksızlığa bakar görmezden gelir, Zenginlik çoğalır günah serpilir, Kusur arayıcı gıybet yayılır... Onca boş yük taşır harami kucak! Her anı sıkıntı patlar yanardağ Ne yanmadık orman kor ne de tek bağ! Gece yastık boğar gün önünde dağ... Sızlanarak yaşar huzurdan ırak! Doymak nedir bilmez ne bulursa yer Hastaneden geçmez mezarlıksa şer Eğlenmektir gaye gülmeliyim der Karışan oldu mu delirtir yasak! Dünyalık olsun da bunaltmaz kafes Nemrut misalidir aldığı nefes... Yalnızlık şikâyet Hak bilmez nefis Ne olsa benimser yürürken ayak! İnkârı yayılır kan dolaştıkça, Güzeli tanır da kul dalaştıkça! Ben neymişim derde neler aştıkça, Cehennem hisleri cennete uzak! Ey biçare sefil uyan uykudan, Nisan yağmurunda arın kuşkudan, Aklan hemen sonu gelmez tutkudan! Ölüm telaşken der yakamı bırak... Doğa isyan etmez, olmaz da hasta Her duruş zikirdir nur yayar nasla! Gökkuşağı ağıt, geceler yasta... Mevla’yı bileni korkutur firak! Her bir yaprağında yeşil titrerken, Beyazın raksında karlar erirken, Toprak renginde ayak yürürken, Zehri bile bile yenir mi katık? Renkler dans ederken resim sergide Yansımayı inkâr duçar ezgide, Mana gölgelenir aşkta-sevgide Aslı her inkârda eder infilak! Ressam fırçasında doğar aykırı, İnsan resmi farklı doğaysa aynı! Renklerde hilafet egemen baskı, Değişim hayaldir dese de dudak… Doğar muhtaç çocuk yaşar da buruk… Renkli simasında kıvranır yokluk! Kul olmak marifet alırken soluk, Fıtratında has renk süt gibidir ak! Madem ki her eşya renge tabidir, Evren döngüsünde mana alidir, İçinde dışında her şey fanidir, Neden kul düşünmez, yapar kaçamak! Renk bence önemli-beşinci boyut, En, boy ve derinlik bilinir soyut… Gözde hayat bulur kalp verir komut, Güzeli sevdiren evrendir duvak! Gözü aldatır renk kuluna göre Yaşadıkça kabul görür bu töre! İnsan hep aynıdır değişse yöre Günaha aldanır kururken balçık… Saffet Kuramaz |