Ben hep böyle köşe başında
Bir sokak lambası edasıyla bekledim seni
Saçtım ışıklarımı yürüdüğün yollara
Korktum karanlıkta kalırsın diye

Ben hep böyle öğretmen edasıyla
Aldım elime hayatın zorlu problemlerini de
Bil diye o yolların kurdunu çakalını
Öğretmeye çalıştım sana bu şehrin sokaklarını

Ben hep böyle yüreği yangın
Hep böyle hüzün vurmuş yüzüyle
Karşına çıkan ruhu gitmiş
Damarlarında kan akan sadece ruhsuz bedeninde

Ben hep böyle işte hep böyle kırgın
Yazılıp çizilmiş bir kağıt parçası kenarı yırtık
O en güzel anılarla oynaşan saf hayallerinde
Hep böyle yalnız oturur karşı kaldırımda

Ben hep böyle yanar sönmez acılarla
Gönül defteri son sayfasına kadar dolu
Hep böyle fırtınalar çıkar ve yağar yağmurlar
Hep böyle yalnız hep böyle
Yorgun bir adam oldum