konum suz
kader...
kaldırım taşımısın ki aşındırdın çarıklarımı batıyorsun hayatıma işte kafamda uğultusun,kalbimde iğne gülmeyeceksen eğer, herifce söyle. aşk... burnumun üstündeki siyah leke aynasız göremediğim, kayboluşlarımın süretsizliği ve yakarışımın yegane sebebi, dur bir dakika! sende gelme kaderimin kısmetsizliği. yalnızlık... umutlarımdı düşen ayak altına zemheriden kalma düşüncelerim, korkularım geliyor bir bir aklıma. şu mecalsiz gece semerim ağır geliyorsun artık sırtıma. ölüm... anlatamıyor ki kimse yaşamışlığını tatmak gerekliymiş son bir sefadan, ayrılmak mı kaldı etten tırnaktan, bir bahar varmış bir sonbahardan üzerimize düşeni alırız elbet son bir kitapdan. Cemil MALKOÇ |
Hiç birimizin ölümden kaçışı yoktur. Önemli olan yaşadığı sürece insan gibi yaşayıp insan gibi dimdik ayakta kalabilmesidir her türlü zorluğa rağmen.
Çoiir ve özel bir anlatım. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüğreğinize