Hep ÖldüY...’den İçimizde bir yerler vardı, hep öldü. Kimsenin nefesi diriltemez gayrı İkiyüzlü çıktı cahıl kaldı hepsi Tanrı devlet millet insanlık da öldü Boşuna sayma hiç harf sayı skor ne Beden öldü zihin öldü çocuk öldü Umut ve kahır tek gemide taşınmaz Umman öldü dalga öldü sahil öldü Yıldızlar aydınlatamıyor evreni Su rüzgar ağaç dal yaprak toprak öldü Dünya dünya dedikleri bir cehennem Ayak öldü kafa öldü bayrak öldü İçimizde bir yerler vardı, hep öldü. |
Mana kulvarında dolgun bir şiir bence
Mesela size rağmen dinsiz ve tanrıtanımaz içerikte bulmadım
Bende Sekülerizm eleştirisi hüviyeti kazanmakta açıkça
Tanrı çok kapsamlı bir kavramdır çünkü
Örneğin Nietzsche'nin "Tanrı öldü" demesi akıllı başlı bir inanç sahibini incitmez, incitmemeli de
İncinen, ahlak ve adalet kavramını kişisel dindarlıktan önde görmüyor demektir
Açıktır ki, dingonun ahırı değildir din!
Sonsuz bir büyüklük, yücelik kimsenin keyfiyet ve mülkiyet alanında değil
Demem şu ki, ahlak ve adalet kavramını öne alan hiç kimse bu şiirde dinsizlik, Allahsızlık, kitapsızlık bulamaz
Olsa dahi hatta
Bazen bir sözü söyleyen gafletle de söyleyebilir de, bir üst seviyede söz hakka da işaret edebilir
Sözün özü hocam
Hakkının hakkını Hakkı'ya verirsek hak ancak incinmez
Nihayet
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket
Saygı ve selamlarımla.