İnsanlıkGecenin ölümüyle Gözlerimi sonsuzluğa açtım Hayatıma yansıyan güneş parçacıkları Ruhumu zehirlenmeye başlamıştı. Gözlerimi açtım kâinata 3 defa ölüm 4 defa Umut gördüm Umudun olmadığı yerde Ölümün dirildiğine tanık oldum Zaman soğuktan donmuştu Kader Lal olmuştu Bir ölümlüden farksızdı Kadersizlik alın yazımız olmuştu Geçen zamanın içinde bir doz zerresiydik artık Güneşin intiharıyla Arafa düştük Ellerimiz bağlı Çaresizliğin acısı Gözlerimizden süzülürken Boşlukta yankılanan umudun sesinin Ellerimiz ile boğduk Yokluğa doğru yürüdük Yürüdük olmayan şeylere Onları da ellerimiz ile yıkmıştık Bir umudumuz oldun diye |