DÜŞ/ SEL
Yoldaş arıyorsun yaşam koşuna
Moralin bozulur bol olmayınca. Döktüğün gözyaşı gider boşuna Gönülden gönüle yol olmayınca. İnsan muradını sevenden alır Bulut bile olsa, yare alçalır Ellerin havada asılı kalır Ona vereceğin gül olmayınca. Korkup çekinmeli dildeki kirden Medet de dilesen boşadır pirden Sözler anlamını yitirir birden Dudaktan dökülen bal olmayınca. Güvenme malına sen de beşersin Ne diye durmadan yaram deşersin Çabucak tökezler kolay düşersin Sıkı tutacağın el olmayınca. Sözlerde muhabbet dile tabidir Aşka düşen yürek sanki sabidir Türküler dillerde yetim gibidir Gönlünü titreten tel olmayınca. Aşk budur, insanı tutar savurur Düşersen acımaz vurur ha vurur Özlem ateşinde yakar kavurur İki sözün biri gel olmayınca. Dosteli hasrete hiç dayanamaz Aslı Kerem olsa böyle yanamaz Aşkın şarabına kimse kanamaz Bülbüle konacak dal olmayınca. |