ELİT ACILARIM VARDI
Bir zamanlar çarmıha gerilmiş elit acılarım vardı
Şimdi acılarım da birbirine karıştı Yer küre donmuş, İnsan sesleri ve yürekleri içinde, senin sesini topladım. Henüz sana yazmadığım şiir başları için Tarihçiler yazsın, tarih içindeki o gerçek sesi Duyacak kadar sessiz ve kanayan bütün derin yaralardan, yavaş yavaş sızarak. Çiçeklerin kalbi ölürmüş, anneler çocukların ölü bedenlerini okşarken Ağıtlarda devrik cümleler de kuruluyor Toprakla oynayan çocuklar yok artık, biliyor musun? Bir çiçek diğerine değmeden büyüyor, görüyor musun? Yağmurlar üstünde yaşadığım toprağa küstü, Sevdiğim çiçeklere de... Ve sonra bana... Onca kavgalarda kazandığımı bir celsede kaybettim Şimdiki çocuklar çok erken dinliyor, ’’odam kireç tutmuyor’’ türküsünü. Hüseyin Taşdemir |