Şüphenin Çok Ötesi...İki arada bir derede kakmak mı ki Acep benimkisi, Buranın Suyu başka Toprağı başka Gölgesi bambaşka, Biliyorum Bir çiçek değilim Yelin öptüğü, Gözlerimi açtığımda Hep kara kara bulutlar karşımda, Umudunu çoktan yitirmiş gibi Gönlümü kucaklayan Masmavi gökyüzü, Amma velakin Neylerim Belki Her yer gurbet İçim bile Hasret, Her yol Çıkmaz bir sokak Kalabalıklardaki yalnızlığın ceremesi, Zaman Ne bir ilaç Ne de bir merhem Özlemlerim yarı yollarda kalmış Tepinirler iken hep üzerimde, Ne ileriye bakabiliyorum Ne de geriye, Dil tutulmuş Bakışlarım Şüphenin Çok Ötesinde Dalmış gidiyor, Tutan da yok elimden Acep Acaba Pamuk ipliği mi ki son Bir Çare/m Düğüme Meydan okuyan... * Berlin, 10.11.2021 * Talat Özgen |