Anladım ki bitmiştim onda,
açılmayan telefonlar,
cevap verilmeyen
mesajların sonunda
üstelik bir daha onu
aramayayım diye
telefon numaramı bile
engellenmişti.

Nasıl olabilirdi ben ona
tertemiz duygularımla aşıkken
sevdamın üzeri nasıl olurda
bir kara kalemle
çizilebilirdi ki.

En zoruda
neden Allah’ım neden diyerek
binlerce kez kendime
sorduğum
sorunun cevabını yine
kendimde
bulamamıştım.

Nankör bir adamın
vefasızlığında
boğuluyordum.

Yalandan sevmeleri bilmeyen
kalbim
yalan olan bir adamın
kalp yetmezliğinde
can çekisiyordu.

Duymuyordu feryadımı
o başka kollardeyken,
duyuramadım ben ona
nefessizliğimi.

İyide ben aşkın acemisiydim
ona böyle tutkunken
âşkın acı eleminden
nasıl kurtulacak tım ki.

"Unut kalbim unut"
dediğim
nice gecelerde
gözyaşlarım yastığımı
ıslatırken
boğuluyordum
ama o kurtarmıyordu
onsuzluktan beni...

Unutmak için umuda dair
elimde hiç bir şey yoktu
duadan başka...

Umutla ettiğim dualarda
bir yere kadardı,
sonra umuttaki
"m" harfini kaldırdım
"ne olur onu unuttur
Rabbim"
diye
her gece
çaresizlikle
dua eder oldum.

Yaşamak için unutmaya
ihtiyaç duyarken
bu acıyla nasıl
baş edebileceğimi
bilmiyordum...
Çünkü aşk beni savunmasız
yakalayıp tükürüp yere atıp
çiğnemişti.
Kimliksizdim
üzerimde ağır bedelli bir aşk
biçareydim...

Ve ben onu unutamiyorken
o beni
unutmuştu...

Ah kalbim aşk senin neyine
Neyine o küçük
serçe yüreğinle
sevmek.
Şimdi bedel ödeme
vakti...

Nevin Aktekin Gülfırat