Anılar..
İnsan nedense hep,
Kaybedince anlar Değer vermediğı şeyleri. Bir bekçi olur anılar Geçmişte unutulanları O gidince hatırlar Korkutur ayrılığın yarınları Yarınlar Olunca anlar Kargaşalar sarar yüreğı Kırılır ortadan Sabrın direği Eline alınca kazma/ küreği Eş’er, Kendi kendine o an mezarı. Kışlarda yaşar Gömer, Yaşanmadan yazları.. O/Yar.. H.Murat Ates. Amsterdam. |
Kaybedince anlar
Değer vermediğı şeyleri
acı gerçek...