Bilmiyorum, neden böyle sakinim.
Bu kadar curcuna çıktı, emmoğlu.
Talan oldu sekiz dönüm ekinim;
Yaprağında süne çıktı, emmoğlu.

Doğru varken rehber etti eğriyi.
Düşünmedi ileriyi, geriyi.
Bir ıslıkla dağıttı tüm sürüyü;
Çoban Kurttan yana çıktı, emmoğlu.

Haberi yok günah ile yazıktan.
Beyhude yer "ömür" denen azıktan.
"Dost kazığı" dedikleri kazıktan;
En büyüğü bana çıktı, emmoğlu.

Bed-Endiş, hep bühtân etme derdinde.
Önden giden kin bıraktı ardında.
Kadro yoktu Ata-Dede yurdunda;
Tayinimiz Çin’e çıktı, emmoğlu.

Bitmez tükenmez bir kine malikler.
Çözemedim, hangi dine malikler.
Durmuş Ali, Kerim amca, Malikler;
Hem bana hem sana çıktı, emmoğlu.

Ana ve Baba, dâd-güster olmalı.
Evladını korumalı, sarmalı.
Kusur varsa kendisinde bulmalı.
Bizimkiler fena çıktı, emmoğlu.

Kardeş oldu birbirini kesenler.
Elli yıldır barışmayıp, küsenler.
Düşmanına ılgıt ılgıt esenler;
Bizlere, fırtına çıktı, emmoğlu.

Merhameti, bin zulüme müsavi.
Böyle yapmaz Müslümana, Musevi.
Şaha kalktı ciğerimin alevi;
Göğe, döne döne çıktı, emmoğlu.

Kağıt doldu, midâd bitmek üzere.
Hâme-Cünbân artık gitmek üzere.
Gelişimiz, avdet etmek üzere.
Tüm yollarım sin’e çıktı, emmoğlu.

Cengiz Doğan