Ülkem Çiğlik İçinde
Çığlık ile ilgili bir konu yaz dediler bana
Çığlık nedir? Dedim önce, Yaşamımız her gün çığlık çığlığa geçmiyor mu? Her günümüz bir başka hüzün, Her anımız bir başka sorun, Sokaklar elleri cebinde avare, avare gezen Mutsuz gençlerle dolu, Adım atılan her yerde gençliğin üstünde sömürü Küçücük bedenler üstünde cinsellik denemeleri TV’de her gün kadın sorunları Cezaevlerinin iyileştirilmesi için insan ölümleri. Açlık vurmuş tüm insanlığı , Bir lokma ekmek için değil sanki bu yarış Lüks yaşamlar büyülemiş gözlerini Ben çalışıyorum onlar kap kaç yapıyor Eritiyorlar yok ediyorlar emeğimi Mutfaklarda esas ateş Tencerelerde bırakın eti ot bile yok Beslenme uzmanları bağırıyorlar —Çocuklar şunu yemeli Hangi parayla nasıl alınacak Söylemiyorlar bir türlü Kan revan içinde her gün ülkem. Kardeş kardeşi öldürüyor, Kan ağlıyor anaların yürekleri Doğu ve Batıyı ayrılmışlar birbirinden Bölünmeyi isteyen örümcekleşmiş beyinler Her gün başka bir haber veriyor beynimize Kardeşlik ve barış hayal oluyor sanki Yitirmiş insanlar düşünme yetilerini Yalnız bugün için yaşıyorlar sanki Uyuşturulduk toplum olarak Veriliyor damla, damla damarlarımıza Kacak ekilen kenevir, haşhaş tohumları TV’ler girmiş reyting savaşına Oynuyor insanların masum duyguları ile Bu savaşta tavana vurmuş kadın programları. Gözü kulağı olmuş kadınların pembe diziler Ocaktaki yemeğini unutturuyor bilmem hangi diziler Bir tarafta terk edilen kadınlar Diğer tarafta terk eden mankenler Bir tarafta sokaktan ekmek toplayan çocuklar Bir tarafta gecede milyonları harcayan şöhretler Bir yanımız Avrupa yakası, bir yanımız Anadolu Kaybolmuşuz bulamamışız kimliğimizi Göç etmişiz şehre, ne köylü olabilmişiz ne şehirli Her köşe başında bir kadın gece kazanacağı parayı düşünüyor Başına ne gelmiş hiç önemsemiyor Bir baba öfkesini Çocuğunu duvarlara atmakla çıkartıyor Ölecekmiş bilmiyor Bir anne iş istediğinde tezgâh arkası gösteriliyor Toplumun kulakları sağır, gözleri kör. Toplumsal patlama yaşanıyor ülkemde Kimse görmüyor artık. Başımızdakiler düşmüş koltuk kavgasına Halk umurlarında değil ki. —Kalan sağlar bizimdir ölenlere güle, güle Okullarımız olmuş esrar, uyuşturucu yuvası Duyan gören yok, Gençlik bıçak, çakı olmadan Tutmaz olmuş okulun yolunu Tedbir koyan yok., —Devlet baba dedik sığındık, yurtları kurduk Üvey cıktı baba Döndürülmüş küçücük bedenler harabeye —Aman deyip hesap soracağız, diyen yok. Bomba konuyor ülkem de CUMHURİYET’İN temeline Duyan, anlayan yok, Laiklik dinsizlik oldu —Hayır, diyen yok, Mezhep çatışmaları en üst seviyede ama gören yok, Ülkem insani Feryad -u Figan içinde, Çığlık, çığlığa ama bu sesi duyan yok. —En büyük çiğlik bu değil midir dostlar, sorulara cevap veren yok. 02.20 Kelimeler düğümlendi boğazıma çığlığım çıkmıyor ki dışarı, nefes alamıyorum şimdi) Türkan Dinçer |
kaleminizden çıkan çığlık değil
yüreğimizden akan kanı dondurmaya az bi yetecek kadar ülkemün gözyaşlarıydı
kaleminiz daim olsun...yüreğiniz araken bu ülkemin çpten ekmek toplayan bir anası için acaba o yüreği olmayanklar hangi kanda boğulacak bir gün merak ediyorum..
yaz dostum , yaz yazmak sana yakışıyor
yazki karanlıklar yırtılsın ışık görünsün ...