içimin canı// . . . ne zaman örgülense, örgütlense adın kehribar dilim tüneğine tüm tümceler çıkmaz oluyor soyunuyor bir bir kelimeler çıplaklığında açıyor hafızamda zakkum. sus’um sus’una pus ne zaman avlulansa kala kalmışlığına voltalansa adımlarım heybesiz bir hoş ça kal daha çürüyor hoş’luğunda heybetsizliğine diz çöküyor g/izine şehir. iklim tenime gül ayazı hiç bir gece değildir masum hiç bir hece de bakir asın şimdi beni harflerimden seyiren gecem, gün. güneşimden asın yaralarımı asın öptüğünüz yerlerden yazamadı hiç bir şiir gidişin kadar gelişini zaten ah rosa içimin canı, canımın cancağazı bu sana kaçıncı yanışım tasvirsizliğine kaçıncı aldanışım gül batımına, içim de içime çekildikçe öyle çekiyorki seni canım al git artık al sensizliği... . . . // ilhanaşıcıekimikibinyirmibir |
Özlem boyutu final mısrasında son raddesindeydi.
Tebrik ve saygıyla İlhan Bey.