Merhaba Dilek şairim...
Ne çok bizi anlatmışsınız sessiz hücre kadınları diyorum ben bizim gibi acısı içinde olanlara

Yürüyorum evet et ve kemik var ruh nerede bir bilseniz?

lakin diyorum lakin: her adımda etim kemiğinden çürüyüp parça parça düşüyor gözlerimin önüne

İnsan bir hayatı özgürlüğün olduğu dünyada başkaları üzülmesin diye mahkum yaşar mı? Yaşar!...

Kime evet düştüğümüz dehlizden kurtarsın diye el uzattık ise vallahi kolumuzu da kökünden söküp aldılar.


Yarına hep umut bağlamak ne kadarda acıydı
Oysa ki ; yarın daha çok çirkin insanları çıkardı yolumuza

Ben diyorum ki, benim hayatım da hiç iyi insanlar olmadı sizi bilemem

Kimse ağlamasın diye var gücümüzle gözlerimize geçti sözümüz
Ağladıkça ağladıkça ne ışık kaldı ne fer...

Hani diyorlar ya gözleriniz ne kadar hüzünlü bakıyor
İçimizin acısının aynası idi sadece bakışlarımız

Vefalı olmak insan olmak kadın olmak seven olmak anne olmak bacı olmak evlat olmak eş olmak bu kadar acı olmamalıydı...

Şiödi açtım ağzımı üzgünlüğüm bezginliğimle boy ölçülüyor şiiriniz de

Hüzünlünüz değilde neşe veren Kaleminiz olmak isterdim
Üzgünüm böyle acıya eş şiir yazmanıza sebebiyet verdiğim için

Sarılınca geçecekse acılarımız lütfen sarılın yüreğime :(

Artık üzülmüyorum çiçek açamıyorum diye
Nasılsa bir gün
Karanfiller konacak gün yüzü görmemiş bizlere

İçimin enkazından siyah karanfiller büyüttüm
Çiçek olmadıksa gül almadık sa napalım

Kendi yürek toprağımız da büyüttüğümüz karafinllerimiz var 😔🥀


Diyorlar ki, hani yarın güzel olacak
İnsan en güzel çağlarını tüketmiş
Şimdi bahar olsa
Güneş doğsa
Umut olsa ne olacak ki heves mi kaldı?

Susturun beni lütfen :(

Sevgimle

Belki bir safirdik ya da elmas
İşlem görmemiş kimbilir
Ne yetenekler ziyan oldu
Bir kuru çalı uğruna
En verimli çağlar harcandı
Dağ bildiğimize kar yağdı
Dayanmak istedik güç istedik
Kuru çalıdan ağaç olurmu
Bahar gelir çiçek açar diye bekledik
O bahar bize hiç gelmedi
Saat zaman hep güzdü
İçimizdeki gözelerde


Evet Dilek Hocam ziyan hayatlar, keşkeler, pişmanlıklar olsa da

angarya bu hayatın içinde yaşadıktan sonra bir şey gelmez elimizden...

yazı devam edecek ...






Aygün Deniz tarafından 10/25/2021 8:15:11 PM zamanında düzenlenmiştir.

Acıyı yürekte demledik
Süzüp dışarıya tebessüm ettik.

Son derece harikulade ve ustaca söze gelmiş bir betimleme.

Şiir içeriğinde yer alan betimleme ler okuyucuyu daima şiirin iklimine taşır.

Böylece okuyucu kendini şiirin ortasında bulur.

Şiirin iklimini yaşar.

Şiir içeriğinde gelişen olayların ortasında bulur kendini.

Anlam bütünlüğü içerisinde bir şiirde betimleme ne kadar çok betimleme olursa şiir o kadar da kendini bulur ve gelip geçici olmaktan çıkar.


Bir başka ifade ile betimlemeler şiirin ruhudur ve şiirin karakteridir.

Herkes şiir yazabilir ancak akış içerisinde betimleme ye yer ver vermez.

Hal böyle olunca o şiir gelip geçici olur okur ve geçersiniz.

Bu platformda hemen her gün betimleme içermeyen onlarca serbest şiir yazılmaktadır.

Ancak okuyucunun hiç kimseye sen yazma deme lüksü yoktur.

Sonuç itibarı ile bu şiirde konuyu derinlemesine okuyucunun dikkatini çeken betimlemeler yer almış.

Kaleminize, kelamınıza ve yüreğinize sağlık.

Tebrik ederim.

Sağlıcakla