MATEMİN BESTESİDİR SESSİZLİĞİM...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Sevdalı bir vuruşun özlemiydi süsleyen Sokaklarımı, şehirlerimi Gözlerin çağırsa da beni Çağırmadan kalbin çatlayan gözlerimi…(Alıntı) Düşlerimi kokla mevsimin kelebeği iken dikenlerimle hemhal yanık bir gülüm ben… Zemherilerde solan yapraklarım Mevsimin de çalınırken bekâreti Aşka hicap ve özlem yükleyen Mevsimin fesinde açan bir çiçek Yalnızlığın bahtına ekildiğim tek tek Hülyalarım var benim Huda’msa tek sevdam Sözcüklerin dibe vurdukça Aşk ise boy verdikçe Boyumu aşar asaleti yalnızlığın Mademki uçtuğum zirve Mademki düştüğüm bu sefil aşka Mademki mağdur kimliğim deli dolu bir hezeyan Matemin bestesidir sessizliğim Mahzun çehrem… Dökülen imge imge Ketum yıldızların arasında saklı bir cennetim ben Çığırından çıkan yeryüzünün metaneti sınanırken Tenimde dolaşan imgelerle Sökün eden özlemim Hicreti belki de gölgemin Konuşlu olduğumsa rahmi evrenin Bazen bir çocuk bazen bir cenin. Hem anneyim hem baba tüm şiirlerime Geçirdiğim bir peçe: Kayboldukça mevsimin tininde Perçemi bu hayatın Pençesini geçiren zalimin Tutulan nutkumda açan her çiçek cahil cesaretiyle Sevdiğimsin hür bir gökyüzü Dikenlerimi kendime batırdığım Mazlum bir yolcu. Gidişi olup da dönüşü olmayan seferi varlığım Kardıkça yeri göğü Zıpkın yemiş bir rüzgâr Sancılı bir ölüm ve doğum Kolaysa sen geç ve sev benim yerime Yaktığım gemiler ne ki Yanan bu ateşin her kıvılcımına tutsak Bir seyyahım ben Semazen yüreğimden sökün eden Zalim nefsinin de solduğu iblisin Haraç mezat sevenlerden olmadım hem |