Güven !
İnsan, insana muhtaçtır,
Yalnızlık hiçbirimizin, İsteyerek kabulleneceği, Bir şey değildir.. Yardımlaşmak ve paylaşım, Olmadan bu dünya, Hiçbirimize haz vermeyecektir.. Güven olmadan, insanlar arasında, Yaşamak da, tat vermeyecektir.. Korkarak, şüphe ederek, Herkesi aynı kefeye koyarak, Dost da edinemeyeceğiz, Sevip sevilemeyeciğiz de.. İnsan ilişkilerinin temeli, Güven ! Ne kadar güvenmek istemesekte, Tereddüte kalsakta, Tutarız bize uzatılan o eli.. Çünkü ! Güvenmek isteriz, Çünkü ! Biliriz aslında, Güvenilir bir el bulabilmek, O kadar da kolay değil,.. Bir terazi misali, Tartıp biçmek, Ve dengeyi kaybetmemek.. Adil olabilmek.. Eksi ve artıyı ayarlamak.. Öyle kolay değil elbet.. Kimse güvence veremez, Sonsuza dek.. Tuttuğun el, seni çekip alır mı, Kendi yanına.. Yoksa ! sen mi çekersin onu, Aşağıya.. Ya birlikte hareket edersiniz.. Ya da ! Dengeyi bozarsınız, Hata kimde idi ! Muamma.. Herkes kendi açısından haklıdır.. Sorsan.. Asıl olan şu ki ! Birlikte hareket edilmezse Güven temelden sarsılır.. Temeli sağlam olmayan, Hiçbir ilişki biçimi Ebedi değildir.. Bu da bize en güzel öğretidir.. Şiir: Gönül Çeşli 16. 10 .2021 |
Yüreğine emeğine sağlık
__________________________________Selamlar