YİNE GELMEDİN
Bunca şafak söktü, kaç güneş doğdu
Sabırla bekledim, yine gelmedin Hasretin ruhumu, kaç kere boğdu Derde dert ekledim, yine gelmedim Kim ne yapsın, saramayan, kolları Tutsam neye yarar, kırık dalları Şu benim şehrimden, geçen yolları Kaç kere yokladım, yine gelmedin Bütün dertler, omuzuma, binerken Mutlulukla huzur, bir yerlere sinerken Yanağımdan, usul usul, inerken Göz yaşım sakladım, yine gelmedin Ben ki bu yüreği, böldüm ikiye Tükettim kendimi, yâr diye diye Akşam safasıyla, gelmiyor niye Rüzgarı kokladım, yine gelmedin Kaç yıl geçti bir bak, beklerim hâlâ Sen olduğun yerdir, hep bana sıla Kırgınım, küskünüm, her geçen yıla Beynimi şokladım, yine gelmedin Her zaman gönlümde, bir umut vardı Saçlarıma yağan, bembeyaz kardı Kronik hastalık, kalbimi sardı Kaç kere tekledim, yine gelmedin Lüzumsuz diyor ki, etmeden veda Taştan çıktı senden, çıkmadı seda Tabiri caizse, ben bu sevdada Kendimi akladım, yine gelmedin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |