Özlemin De Ecel YarHer düşen karda özlem kalmış sanki Saçlarıma düştükçe pek ağardı… Kışa benzedi ömrüm ölmüş gibi Kar kapladı üstümü, Hak çağırdı! Üstümden Kaydı kullar mecnun gibi Ucu bucağı sonsuz, yosun dibi. Kim kalıyor diyecek oldum diri Duysun diye bağırdım, yar sağırdı! Karanlıkta uzandım gözyaşım sel Kayboldum tipisinde estikçe yel Nedir özlem bilmiyor gelse ecel Bu yolun dönüşü yok, yar bağırdı! Kar donduruyor gibi ten beşikte Yar çalmaz kapı zili, yok eşikte Özlemin de bir ölüm yar dedikçe Dünyada tat vermeyen aşk yoğurdu… Saffet Kuramaz |
bir solukta okudum
selamm ve dua ile