Mürekkebin kuruduğu yere, sevdam akıyorken,
Koca yıllar tamamladım, mükemmeli yaşamadım,
Ortada duran, ikimiz arasındaki büyük gerçekti,
Vurulup düştüm, sinek gibi uçup gitti, alışamadım...

Benim gülüm kadınıma, bütün gözüyle bakardım,
Birlikte sabahleyin, elini tutup göz göze gelişimde,
Yürek dalgalanır, aramızda büyükçe aşk doğardı,
Yüzündeki ateşli gamzeleri, dans edip, gülüşünde...

Saldırgan, alevleri başucunda, savaşını başlatır,
Doğru olan, aşkını yaşamak onu öyle sevmekti,
Gün içinde bir kaç çam devirmesi onun seçimi,
Her sefer umduğum, açmazından geri dönmekti...

Yer yüzünde çakıl taşı bile, birbirine ihtiyaç iken,
Şimdi karanlıkta gözler, bir mum ışığına hasret,
Gece ateşimin çevresinde oturup beklerken onu,
Dilinden daha sivri olan, ona duyduğum hasret..

Karanlıkta sadece, rüzgarının uğultusu duyulur,
Sürüp gider insan dertleri, hisler kalbinde kalır,
Uzun uzun kaçması, tırmanan alevi beslerken,
Gecenin gerisinde, avuçta bıraktığı nemi kalır...

Sanki yağmur damlaları, kalbimdeki özlemleri,
Gamzesi, göz kapaklarımın altında rüya gecesi,
Baktıkça sevilir alt dudağın solundaki gamzesi,
Bu güzelliğin ta kendisi, bağrımdaki yaz gecesi...

Gamze deniz nemine karışmış, çiğ düşmüş yaprak,
Yüreğime hep katıyorum, ayakta duracak yer yok,
Dünyanın sonuna kadar bekleyeceğimi anlamıyor,
Yanak gülleri, sevda kavramaya, okumuşluğu yok....

Ona dokunamadığım da, ona ait olana dokunurum,
Sadece kendi koyduğu oyunu oynar, tekrar tekrar,
Hayatın geri kalan günlerin gecesinde yanıyorum,
Sabah uyanınca koktuğum, akşam oluyor tekrar...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

13/10/2021