Zeynep...
Zeynep
Her kaybolup gidişte dağların ardında gün, Yine seni hatırlar, dalar gider gözlerim. Oysa hayalimizdi, bir yaz gününde düğün, Ne yeminler etmiştik, o günleri özlerim. Bir gün çınar altında, elimizdeki karlar, Yüzlerimize doğru damla damla erirken , Bizim yeminimize şahitti gökler yerler, Yazılıdır ağaçta, lütfedip de bir görsen. Bırakırım kendimi, alıp giderler beni, Sen kokulu yerlere şu sarhoş ayaklarım. Sensiz hayat böyle ki, kalp unutmuyor dünü, Gem vuramam dilime, ismini sayıklarım. Zeynebim! Elâ gözlüm! Deniz gibi dalgalım, Dağlar gibi gururlu, yağmur gibi ağlardın. Sanki hiç unutur mu seni seven bu zalım! Gülleri ay yüzünle kıskandıran bir yârdin. 20.12.2017 Mcio |