İSYANKÂR GÖNLÜM
İSYANKÂR GÖNLÜM
Benim uslanmayan isyankâr gönlüm, Karşılıksız aşka daldı bıkmadı. Şu canıma bir gün girdi de ölüm, Zaten nefesim yok, canı yakmadı. Yâr yâr diye ünler, kekeler dilim, Hiç sarmadan koptu, kanadım kolum. Ne kadar taşlıymış şu benim yolum, Şu garibim aşktan az mı çekmedi Ne fallar açtırdım, kâr etmez âşka, Kim bilir belki de çaresi başka. Gönül yâr nazından bıksaydı keşke, Ne kılığa girdim dönüp bakmadı. Gönlümün dermanı o al yanaklar; Güneşte çatlamış kiraz dudaklar. Oysa çoktan gördüm saçımda aklar, Şansıma bir buse dahi çıkmadı. 31.12.2016 MCİO Şiirimi günün şiirine layık gören sayın hocalarıma saygılarımı sunarım. Başka versiyonu İSYANKÂR GÖNLÜM Benim uslanmayan isyankâr gönlüm, Aşkın deryasına girdi çıkmadı. Şu canıma bir gün, geldi de ölüm, Yüreğin derdini gördü çıkmadı. Yâr yâr diye ünler; kekeler dilim, Hiç sarmadan koptu, kanadım kolum. Ne kadar uzunmuş şu benim yolum, Yâre, dağı taşı yardı çıkmadı. Ne fallar açtırdım, kâr etmez âşka, Kim bilir belki de, çaresi başka. Gönül yâr nazından, bıksaydı keşke, Bir ’Aşk’ bahanesi vardı çıkmadı. Gönlümün dermanı, o al yanaklar; Güneşte çatlamış kiraz dudaklar. Şansa çoktan çıktı saçımda aklar, ’Buse bile yeter’ derdi çıkmadı. 31.12.2016 MCİO |