BİL BENİ
Denklik var gönyesinde
Şairlik künyesinde
Yaşatır bünyesinde
İl beni!
**
Sorarsan şeceremi, kimdir bendeniz diye
İllaki sen bulursun, bir şey benden iz diye
Böbürlenmem ki asla, dağla, ben deniz diye
Bir beni âdemimdir, sanma çetrefil beni...
**
Özünde insan ile
Kalbimde ihsan ile
Anlatır lisan ile
Dil beni!
**
Bir vücuttan vücuda hiç eklem değilim ki
Kurulan her cümlede bir yüklem değilim ki
İki bilinmeyenli bir denklem değilim ki
“Arife tarif yoktur” biliyor ehil beni!
**
Bedenim dosta sırça
Ederek paramparça
Dost için parça parça
Dil beni!
**
Varlığım hep yerinde taştan ziyade ağır
Ne kadar bağırırsan sen pervasızca bağır
Kendinden habersizdir, duymaz kulağı sağır
Bir kere olsun sorup öğrenmez gafil beni...
**
İnsan adammış meğer
Adamlık kayda değer
Adam değilsem eğer
Sil beni...
**
Yanıp da tutuşuyor, bunca yangında sinem
Özlemiyle doludur, bu denli gönül hanem
Neylerim böyle dostu, vermezse bana önem
Çıksa dost kervanına, etmez ki dâhil beni...
**
Dert değil deniz, dağlar,
Vefa, kendine ağlar,
Dost özlemiyle dağlar;
Mil beni...
**
Namerdin ökçesiyle kırık kanadım kolum
Kendi derdine yanan zararsız da bir kulum
Sanat edebiyata çıkıyor benim yolum
Bir sohbet dergâhında, istemez bencil beni!
**
Ne çaşıt ne hafiye
Ne şiir, ne kafiye
Vefa arayan diye
Bil beni...
09.09.2021