Cılız Çocuk
Yaklaşık 40 yıldan fazla olmuştur bu şiiri yazdığım tahminen 11 yaşındaydım ve ablam öğretmen olarak Rizeye tayini çıkınca ben de koruma görevlisi:) olarak onun yanında ortaokul ikinci sınıfa başlamıştım. Çocuk yüreğimden dökülenler..
Ayağında bir çarık Üzerinde yırtık pantolon Ve bir kolu eksik buluz Yüreğim acıdı bak ne cılız Oda isterdi bir yuvası olsun Çantası, renkli kalemleri Sıcak bir şöminesi Devamlı hayal eder bunları Ama yoktu evet yoktu Olmayışını düşündükçe Ne çok ağlardı bir bilseniz Yüreğim parçalanır onu gördükçe Günde bir parça ekmek Tek isteği buydu Gözleri hiç dinmiyor Hep mahzundu Hayat ona gülmemişti hiç Güzelliği tatmamıştı bir kez Kimseye zararı yoktu Ama burjuva çocukları ona Zarar vermekten çok hoşlanıyordu Bunları düşündükçe için için ağlıyor Kimseye de söyleyemiyordu Ona hiç acıyan yoktu Bütün gücüyle çalışıyor Çabalıyor kazınıyordu Daha küçük yaşta alnına Izdırap çizgileri doluyordu... Dilek’ce |