Merhaba Meva
Bir hazan mevsiminin ardından
Sesleniriz sana
Kırık umutların vuslata hasretinden
Yorgun düşen bedenlerin sahibi
Adamlarız biz Meva
Akşamın ardı tevekkül sancağına tutunan
Ve gece loş bir lambanın tahtında
Bir çiçek saksısı önünde
Yudumlarken çayımızı
sessizce daldığımız hayallerin esintisinden
Mısraları çizen adamlarız biz
Hangi baharın senfonisi
çınlasa kulağımızda
Kalemimiz ondan söz çalar yüreğimizden
Ve biz kalbindekilere kalemi
Ortak kılan adamlarız meva
Ne zaman yorgun düşse
parmak uçlarımız
Yarin özleminden
Dem çalarız hüznümüze
Titreyen dudaklarımız meva
Titreyen dudaklarımız diyorum
Bir yudum alınca fincanımızdan
O yarin hasretiyle işler bedenimize
Radyonun bozuk plağından
Seksekleyen şarkı eşliğinde
Yorgun düşüyor biraz da bedenimiz
Yumup gözlerimizi
Hangi coğrafyaya diksek hayalimizi
Orda görüyoruz yarimizi Meva
Hangi sokaktan geçsek
Hangi kırık kaldırıma takılsa ayaklarımız
Yere çalan umutlarımızı
Toplamaya kalkışsak
Yarin hayali yardım eder bize
Hangi limana uğrasa bedenimiz
Orda boğulur kalır anılarımız
Hangi uçsuz sahraya yeltense nazarımız
Hangi sahrada seraba aldansa halimiz
Orada kaybederiz yarimizi meva
İşte o an kılıç darberleri gibi
Biraz daha hüzün çiselenir
Gözlerimizin derin çukurlarına
Ve biraz daha kırgın oluruz meva
Yarin yokluğuna değil sitemlerimiz
Yare erişememenin hüznüdür bizim halimiz
Ahh Meva
Uğur Tunç