SONBAHAR VURGUNU
Sen
Anlatılmazım Yaşanası sevdam Gözlerimin,sözlerimin buluştuğu teslimiyetim Nerdesin? Sen Çocuk kalbimin arkadaşı Sen Bendeki aşkın adı Ve sende kök salan bütün yapraklarım Soldu bir sonbahar vurgununda Bilmezmisin. Hani çiçek çiçek açardım ya avuçlarında Şimdi dökülüyorum birer birer dallarından Sensizlik vurgunu yedi yüreğim Nefesim kesiliyor bak Kaybolup gidiyorum yokluğunda. Dön gel yeniden bir bahar akşamı Açsın yine penceremde erguvan çiçeklerim Yeniden okşasın ellerin sevdalı başımı Kapatıp gözlerimi Öylece kollarında kalayım Dalarken en güzel senli rüyalara Düşlerim uyansın kâbuslarından düğümlenmesin boğazımda hıçkırıklarım. Uyutup sensizliğimi sevdalı avuçlarında Ben sana güneş olup Ben sana uyanayım... Gülseren MORKAN |
Anlaşılıyor beyaza düşen mısralarından
Mürekkebini yüreğinden alan
Ne güzel bir kalemin varmış
En güzel melodilerle dans eden
Hasrete tercuman olan
Ne güzel bir kalemin varmış
okurunu düşündüren hüzünlendiren
Ve yüreğine dokunan
Gülseren hanım sizi Tebrik ederim çok güzel yazmışsınız.