BAHAR DEDİĞİN
BAHAR DEDİĞİN
Artık seçemiyorum yeşili, maviyi Yıldızlar sönük, bulutlar gri Ne kuş sesleri duyabiliyorum Şakıyan Ne bir yar, bir dost sesi Galiba Ankara garında verdim Son nefesi Soğuk, kuru ve karlı bir gece gibi Penceremi tıklatır Aptalca bir tebessümle uzanırım Dokunmak için Dökülür elinden masumiyet Eriyiverir nedense Tenime değen Her bir dokunuş Ezgisini tutturmuş baharın ürkmüş, aylak bir rüzgar Püfür püfür bana doğru eser Göynük koylarından Zeytin, iğde Ve tüm çilesiyle çocuk kalmış Bodur, maki kokusu taşıyarak Ey! Bir çocuk masumiyetiyle esen Tatlı rüzgar, Sana inanıyorum Ama; Bahar dediğin: Uyanması değildir toprağın Kıpırdaması değildir yaprağın Ilık ılık esmesi de değildir Sulh taşıyan rüzgarın Bahar dediğin Uyanmasıdır: Ayağına beton dökülmüş Bataduran Bireyin, kadının ve uygarlığın. |
Emeğine yüreğine sağlık
________________________________Selamlar saygılar