Meşhur bir deyiş, bir atasözümüz vardır. Der ki: “KİŞİ; KENDİNİ BİLMEK KADAR, İRFAN OLAMAZ” yani, şahıs; kendi zatını iyi tanırsa, olgunluğa ve kemâle ermiş olur. Doğru olmasına doğru, dosdoğru bir sözdür.
Ancak; kendimizi, hangi ölçülere göre tanıyıp, hangi kıstaslara göre değerlendireceğiz? Ölçümüz, kıyasımız, mikyasımız.. nedir, veya neye göre, ne olmalıdır?
Ben kendime öncelikle "METAFİZİK BİLİMLERİ" yani, "vahyi (ayet-i kerimeleri) sonra hadis-i şerifleri, (Hz. Muhammed (sav) sözlerini) sonra "FİZİKİ BİLİMLERİ" yani, (labratuvar ile test edilen) bütün bilimleri ve en sonunda da; aklımı, fikrimi, mantığımı, duygumu, düşüncelerimi ve esinlenmelerimi.. ölçü aldım. Kendimi ölçtüm, biçtim, tarttım.. çok terlettim ve sonunda da, bir kanaate vardım ve bu kanaatimi de bu konuları düşünenler ile bölüşmek üzere aşağıdaki şiire yazdım. Sizde; bana katılır ve görüşlerimi kendi görüşleriniz ile kıyaslar mısınız?..

A H!.. B İ R, B İ L S E N...

ŞİİR NO: 32 --- 6-KASIM-2008

Sen, bütün Âlem’lerin ÖZ’üsün,
Allah’ın, dile gelmiş SÖZÜ’sün...
Sonsuz Kâinat senfonisinde,
Sen, İlâhi Tevhid’in SESİ’sin.

Mahlûkat, verilmiştir EMRİNE,
Dünya’daki, ey kutlu HALİFE!..
Yol olur.. Samanyolu, ARİF’e,
Sen, Yüce Soluğun KENDİSİ’sin...

Cennet’ten gelen, bütün SES’lerde,
Tesbihle, verdiğin her NEFES’te;
Ruh. Uçmak için, bekler.. KAFES’te,
Sen, yaratılmışların GÜLÜ’sün...

Sen’de, nefisle beden İÇ-İÇE,
KUL’luk, her şeye.. bedel, bir HECE;
NUR’unla, gündüze döner... GECE,
Sen, tüm Âlem’lerin GÜNEŞ’İ’sin...

Yedi bedenin, iç-içe geçmiş,(*)
RABB; kuluna, VEKİL’liği seçmiş;
Ruh; Ab-ı Hayat suyundan, içmiş,
Sen, tüm Kâinat’ın.. BÜLBÜL’üsün...

Biraz düşünüp, kendine gelsen,
Şeytan’ın, tesirini fark etsen;
Niçin yaratıldın?.. "AH, BİR BİLSEN!.."
Bütün DERT’lerinden, kurtulursun...
---------------------------------------------------
(*) İnsanı meydana getiren 7 beden şiirini, bir sonraki sayfada yazacağım
14-TEMMUZ-2007 SAAT: 04:30 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu (munevveroglu@hotmail)