ÖLMEDEN ÖLDÜREN
Bülbül figan eder, dağlara karşı.
Bülbülü yakan, şu gül değil’ mi. Aşığın gözünden, akan yaşları. Seveni yakan, aşkın değil’ mi. Kesildi naçarım, kalmadı derman. Yürek pare, pare, sanki bir harman. Gezsem şu cihanı, bulunmaz derman. Beni söyleten, sevdan değil’ mi. Çaresiz yollarda, gezer dururum. Çilelerden bir bir, payım alırım. Dermansız dizlerle, boşa yürürüm. Beni divane eden, hasret değil’ mi. Alsan şu ruhumu, yaksan bedeni. Sensiz şu tenim, cansız bir ölü. Menzile gidiyor, ömrümün sonu. Ölmeden öldüren, sevdan değil’ mi. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |