GEL
GEL
Yusuf Yılmaz Gökyüzünün hür maviliğinde Selam verip geçen göçmen kuşlarının Kanat çırpışları bana hatırlatır... “Hazırlan yakında yolculuk var” Ovalarda kurumaya yüz tutmuş Çiçeklerin rehası başımı döndürür. Üzerinden geçen ılılk rüzgarlar yüzüme vurunca Sevdiklerim çağırır beni sanki uzaklardan. Güneş gözlerimi kamaştırınca tatlı bir sızı başlar Sol göğsümün altında... İçim içime sığmaz olur. Aynen; Kuşların gökyüzüne, balıkların denize, Tohumun toprağa, kuzuların annesine bakması gibi Zor tutarım kendimi. “Ya gel yoksa ben geleceğim!” |