Kalbimin Muhalif Vedası
Rahman ve Rahim olanın merhametiyle
-yedi kat hızla çarpan kalbimin sana dair son vedası bu şiir ibrahim- 1. gecenin kibritlenmiş siyahında adamakıllı bir hüzne koşuyorum Ilık bir rüzgarla Yağan bu yağmurlar yıldızların şarkıları gibi dolanıyor göğün altında. Sen dağınık saçlarınla otururken bir köşede gökteki meleklerin sarmallanıp bizi gözetlediğine utanmadan yemin edebiliyorum. senin kıyıya vuran vicdanın için ruhumu bir çarmıha geriyorum. 2. Kuşların günahkar ellerime konup seni seyretmesi ve benim güzel dudaklarına hüzünlü ezgiler okumam gibi Son bir veda istiyorum bizi sarsan bu lanet ayrılıktan bölük pörçük bir metnin en ihtişamlı parçasında sevgimi görüyorum yüzünle karşı karşıyayım ibrahim. yüzümle karşındayım kırdığın putlar inancımı çiçeklendiriyor hiç dokunmadığım günahsız ellerine bir kez daha rastlıyorum. dünya’yı ellerinle tanımak istiyorum. 3. Beyaz yıldızların ötesinde Allah’ın kaderine tüm kalbimle iman ediyorum biliyorum ibrahim, ben hüzünle yaratıldığım için sen güzelsin. Ve sen güzel olduğun için ben şiir yazmayı öğrenememiş bir şairim. bir şair ki, tüm şiirlerin annesi, ablası , kardeşi sen ibrahim yetim büyüyen şiirlerimin babası olur musun? cennet gözlerinin utancını izliyorum sıkılgan ve yorgun dünyamda saatlerim birbirini tutmuyor ikindi vakitlerinde ruhum firar edecek gibi oluyor çamurdan bastırılmış çiçeklerine. 4. Besmeleyle başladığım bir özlemin öfkesiyle yalnızım ben politika bilmem ibrahim. küresel ısınmadan, bitkisel yalnızlıktan senin olmadığın rejimlerin ortasında bir başıma kalmaktan korkarım. Gücüm ne bir yahudiyle boy ölçülebilir ne de rasyonalist bir düşünceyle. Aslına bakarsan muhalif bir aydın olup bizi emperyalizmin gölgesinden kurtarabilirim. geceleri gazeteler çıkartabilir ve tüm dünya’yı yalnız seninle uyandırabilirim. 5. Her konuşmanın sonu ve her şiirin bir çaresizliği vardır ibrahim. isterdim ki çok yönlü bir sevdayla tek kişilik bir şiir olalım tek kişilik bir ev bir yara, bir gülüş, bir aşk. . aklıma gelebilecek ve aklınla kalbim arasına giremeyecek bir harf. . bir harf ki tüm vedaları vefasızlığınla örtebilecek beni kirpiklerinle asılsız bir hengamenin ortasında bırakabilecek masum ve suçlu bir harf 6 İbrahim bir hira’nın aydınlığıyla denk olan gözlerinden habersizce öpüyorum hızla çarpan kalbiminin yeminiyle muhalif bir vedayla seni vefalı bir aşka 7. Rahman ve Rahim olanın merhametine emanet ediyorum. . . Hüma Dergi/ iki bin yirmi |