Duydum ki,
Sevdanın bu son demini,
Yaşıyorsun hâlâ benimle.
Bu son mektubumu,
Okuyorsun tüm güzelliğiyle.
Sevda dediğin bu değil mi?
Yar,
Yaşıyorsan şayet sevgini,
Gezip söylersin herkese,
Duyurursun diyar diyar...

Duydum ki,
Ellerini, açmışsın semaya.
Dilemişsin kalbinle,
Bütün dileklerini.
Ve de, tüm yaşanılan anılarını,
Okumuşsun bütün güzelliğiyle,
Hatıralarını...

Duydum ki,
Kabul görmüş arzuladığın hayat.
Birlikte yürüdüğümüz düşler örülmüş.
Aşkın sevgin ve tüm duyguların,
Yüreğinde görülmüş.
Benimle yürüdüğün ve arzuladığın,
Bu hayatın içinde yüzün gülmüş...

Duydum ki,
Sevdanın bu son deminde,
Yaşıyorsun hala benimle,
Benden önceki hayatında,
Yaşadığın her ne varsa,
Kaybolmuş,
Benimle birlikte, yeniden doğmuşsun...

Duydum ki,
Aşkında benim, gerçeğinde.
Adıma başka başka, sevdalar yazılmış.
Bize ne.
Şimdi ismimi kazıyorsun ya,
Her yere.
Al bir kağıt, kalemi,
Yaz satır satır, ismimi.
Ardından altına çiz güzel resmimi,
Bırak denize, denizlere.
Duyulsun sevdamız,
Nesilden nesile... ( DeN!Z )