Ne güzel günlerdi, değil mi?
Seninle aynı mısralarda buluşmak.
Bir kitabın sayfasını okurken,
Bir ağacın gölgesinde konuşmak.
Bir ağızdan aynı şarkıyı okumak...

Ne özel günlerdi, değil mi?
Bir çınar ağacın gölgesinde oturup,
Bir semaverin içinde fokurdamak,
Yüreğimizi dökmek için konuşmak...

Ne mutlu anılardı, değil mi?
Kırlara çıktığımızda topladığımız çiçekler,
Bahçemizde uçuşan kelebekler,
Yeşillikler içinde gezen böcekler,
Hepsinin üstünde dolaşan,
O, kocaman mavi mavi bulutlar,
Ve etrafını çepeçevre saran umutlarımız,
Var...

Bu günde doldu yüreğim.
Sensizliğe alışmak çok zor meleğim.
Çok uzaklarda da olsak,
Her an yaşıyorum seni bedenini ve yüreğini.
Geçecek biliyorum bugünlerde geçecek.
Ömrümüz yeniden, yeniden yeşerecek...

Yüreğim bir bahar toprağı gibi,
Onu her kardığında canlandım.
Kabuğumda sen, yüreğimde sen,
Her anımda aklımda sen.
Dilerim bugünde, rüyada olsa,
Biraz olsun görebilsem... ( DeN!Z )