SONBAHAR RÜZGARIM
Sonbahar rüzgarları
okşuyor bedenimi Ellerin gibi titrek sözlerin kadar içten Kara bulutlar kapladı her yeri saçların gibi siyah Bakışların kadar kararsız... ıslanacağım şimdi ölümle kelepçelenen yokluğunla artık nereye sığınsam yararsız... Sonra sis kapladı heryeri Tenin gibi beyaz Gözlerin kadar buğulu... Gözlerim göremiyor şimdi seni Çünkü o sisler boğuyor beni... Artık karanlık çöktü gökyüzüne Yokluğun gibi acı Ölüm kadar ürpertici... Sanki sesinle aydınlandı Bütün sokak lambaları Bir an koştum sen misin diye sesinle bir teselli bulurum diye... Fatih Albayrak 2007 ist |