Hafif Hafif Esen Bir Yelin Eşliğinde...
Ölmek mi lazım ille
Yaşamak için Yanar iken yürek İçin için, Varlığın Yokluğuma Bir intizar belki Bir nevi bedduası kaderimin, Nerden Bileceksin ki, Belki De Şanssızlığımın Bir üst kademesi Zamanlar mekanlar Birbirlerinden teğet geçerler iken, Sanki mesafelerin Çok Umrunda da Dönen çarkın seyrinde, Yaz çiz Acizliğe bir gökyüzü Bulutlar olmasın içinde, Olsun göğsünde Tek, Bol bol bir mavi Güneşle öpüşen Hafif hafif esen bir yelin eşliğinde Yüzü okşayan Bir tebessüm ile, Daha Ne İster ki İnsanoğlu Hisseder iken Ta iliklerine kadar Hayatın şu mucizesinde Ne varsa yaşama Dair, Bırak alsın Alsa da bizi ebedi esir... * Berlin, 04.09.2021 * Talat Özgen |