zencefil// . . . tut yakasını zulmünden kifayetsiz yalnızlığımın tara saçını kirinden, zifirinden moru iltica, menekşesiz bozkırlarımın kır zincirlerinden, prangasından penceresizliğin sokumuna bin bir akrep tecelli etmiş boğumsuz esaretimin sök artık sök şafağımın, zeytuni uzağının çürüyen zakkumlarını bir adım da olsa gel aşkla zencefil koksun göğe serptiğim topraklarım… . . . // ilhanaşıcıeylülikibinyirmibir |