Kaybetmeye alıştım artık.
Sürekli unutur oldum.
Mesela geçen aklımı kaybettim.
Nereye koyduğumu unutmuşum.
Çok aradım nerededir diye.
Bakmadığım yer kalmadı.
Kalemliğimin içinde yoktu,
Çantamın içinde de yoktu.
Aksi şeytan! Nerede unuttum acaba?

Sonra mutluluğumu da unuttum.
Kitaplığımda baya bir aradım.
Rafları teker teker gezdim,
Yoktu.
Yastığımın altına baktım,
Kaybolan göz yaşlarımı buldum,;
Ama mutluluğum yoktu.
Aksi şeytan! Nerede unuttum acaba?

İnanmazsın geçen gün ışığım kayboldu.
Nereye koyduğumu unutmuşum.
Gökteki yıldızlara soracaktım,
Bağırdım, çağırdım hatta haykırdım!
Ama yıldızlar da yoktu.
Mehtaba sorayım dedim,
Ellerimi uzatıp gök yüzüne,
Bulutların arasında aradım;
Mehtap da yoktu.
Aksi şeytan! Nerede unuttum acaba?

Çok unutkanlaştım bu aralar.
Sürekli kaybediyorum bir şeyleri.
Aklımı, göz yaşlarımı, ışığımı,
Kaybediyorum.
Sürekli eksiliyorum.
Korkuyorum biliyor musun?
Bir gün diyorum kendi kendime,
Bir gün, ya kendimi de kaybedersem?
Unutursam kimsenin bakmadığı,
Baksa da umursamadığı bir köşede.
O zaman ne yaparım?
Nasıl bulurum kendimi tekrar?
Aksi şeytan! Hatırlar mısın beni?