bir dal sigara
bir dal sigara
mahpushane parmaklarında esirim son sigaramı yaktım ne ben farkındayım yandığımın ne sigaram eskimiş bir aynanın karşısında yıllanmış bir şarap gibiyim ne ben farkındayım zamanın ne, gündüzler farkında gecenin sabahı bekleyen bir hasta gibi ölüyorum her şafakta beynim şikayetçi her nefesimden bedenim ise aciz, boşvermişliğimden yaşasam biçareyim, sabahı beklesem kimsesiz son sigaramı yaktım ne ben farkındayım yandığımın ne sigaram gün doğmayı bıraktı hücremde parmaklıkların keskin soğuğu yüzüme bir tokat gibi çarpıyor avuç içlerimde çaresizliğin resmi yüzümde ise bir çocuğun masumiyeti. |