Gün,doğuşunda sahiplendi bizi.
Kaç kanat çırptım sana ulaşmak için.
Olmayışın’dan bir yanım derttir.
Sitem ettiğimi sanma;
İnanç..!
Kader..!
En üst mertebedir.
Tabiat’da suretin,
Her nefeste tadın var.
Dallarımı sardığın vakitte,
güvenmem gerekti sana.
Bunun seherinde filizlendik topraktan.
Eyy..Tohumunda Yalan olan,
görmezden geldiğim onca hatan var.
Söylesene..
Yorulmadı mı dizlerin,
her durakta durmaktan.
Sana susamak mı?
O ki;derin ihtiyaç’dan.
İçmedikçe,kurudu gönül pınarlarım’da.
Eyy.. tabiatın gözlerini kamaştıran;
Çıkaramadım yüreğimi,
yüreğinin su kuyusundan..

Daha bir vakit diğerini devirmeden,
kirli dudaklarda sulandın.
Köklerini toprağıma ekmişken,
benide yüreğinden bir kenara attın.
Aşk dedikleri;
Seveni kurutur,
sevmeyeni yeşertenmiş.
Daha ilk sonbahar söktü tüm köklerimi.
Yenildim bu savaşta,
artık mutsuzluğun kölesiyim.
Ahh..Sevgili..
Bensizde kaldın,
zerre bundan etkilenmedin..

Şu perdeleri sevinç renginde olan senin yuvandır.
Üstünden bulut eksik olmaz.
Gülüşünle yine yağmur,
sabahında serinlik estirirsin..
Seni seven;Seneler kaybedermiş,
gözlerinse
meyvelerinmiş..
Değen göz;ömür tüketir,
aşk’da tükenirmiş..
Nedir bu susup saklanma telaşı!
Herkesin yakasında var bir yaprağın..
İsmin..!
Damarlarımda ne büyük sancı!
Nedir bu gönlümde olan,
bana vermediğin rızkım!
Söyle sevgili..
Senin için kaç kez daha savaşacağım!
Nedir bu yanlızlık!
Kayıp üstüne kayıplardayım..

Zaman her yeri saran bir duman
ıssız ırmaklar gibi akıp giderken.
Hatırladığım o suretin,
gitmedi hiç kirpiklerimden..
Ne çok yara aldım.
Kalktığımda göremedim seni.
Gördüğüm vakitte...
Ellerin zaten başka ellerde esirdi.
Sözlerinde kaybolduğun;
Şuan ellerini tutan mı?
Benimse..
Artık konmuyor dallarıma güvercinler..
Belli etmiyorum ama,
kurumuş köklerimde..
Bir kaç kuru ot dışında
çiçeklerde terk etti beni..
Biliyorum..
Esecek son rüzğarla devrileceğim.
Ölünce unutulur sanma..!
Mahşer günü..
KIRIK YAPRAKLARIMLA KARŞINDA YEŞERECEĞİM


@_Morfin

Bir Selimhan Şiir’i..