Yağmur
Bir dağın tepesinde
Ruhunu sevgiyle birleştir Eteği kirli, eğri büğrü kayıklar Nehrin kıyısı seni bekliyor Ben uzaklarda beyaz mum ışığı Pabuçlarını giy kahve ibriği Poyrazda yorgun düşmüş Yıldızlı, çiçekli yastığımla Seni içmeye geleceğim Okyanus, sessizliğe düşmeden Şair çoban al giysilerini Yürü yavaş yavaş Tanrı’ya Buğday demetlerinin Açılsın başakları Gölgeler yanıma otur Kavalından bir nefes indir Gürle lütfuma ülkemin sesi İnsanlık canlansın el ele Savrulsun portakal çiçekleri Duvakta kuruyan gelincikler Toprak Ana’nın damalı ellerine Yağ, yağmur. Pamira |