DoğaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu bir şiir değil...
Doğa
daldan sarkan meyvesine renk renk açan güllerine bereket saçan yağmuruna nehrine denizine dağına kıydık can çekişti zorlandı ağcını dalını kesip gittik çayını gölünü kurutup gittik toprağı ormanı ezip geçtik akıllanmaz aç gözlü beşer doğanında terazisi ölçer bozulursa dengesi coşar taşar kimseyi bekleyip vermez mola su toprak ateş girmiş kol kola doğa giyinmiş silahını geliyor varı yoğu önüne katmış gidiyor İnsanoğlu katletme yerküreyi gördüğün yere vurma küreği acımasın masumların yüreği doğanın senden güçlü bileği açar derin yara sarmazsın yangında selde depremde gülüp eğlenen canlar nerede çıkıp suçu yüklensin biride bilmeliyiz doğa asla af etmez açılsın gözlerimizde perde Ahmet Coşkun |