Olmak ya da olamamak
.../...
"Olmak varken" süphenin kucağına düşüp, bitirince sevgiyi ; ne terleyecek kadar sıcaktır gün ve ne de üşüyecek kadar soğuk. Ne tutunacak kadar yakın bir el, ne yaslanacak bir omuz ve ne de sohbete yakın bir ses. Yalnızca susmalar, görmezden gelmeler. Es geçilen ezberlemiş sıradan günler.. Gittikçe ben’lik, bir hayıflanma anında, silik bir ömrün hiçliğe teslim ettiği günler, aylar, yıllar, ...sıradan bir ömür... Hep; sevgiye, sevgiliye dair ne varsa aklından geçirip, mutlu olmayı hayal ederken; kaderim deyip uzak oluşun, uzak duruşun umutsuzluğunda, mutsuzluğa şapka çıkarıp, "Olamamak" "BEN"imsin! Sen kimsin ? B.subaşi Tanımsız |
İnsanın ömrünü yer hayatı zından eder.
Ne günden zevk alırsın ne geceden
Neyazdan haz ajırsın ne kıştan.
Yanı ne yaşar ne yaşamaz olur hayatın
Demiş şair şüphenin Aşkın ve hayatın düşmanı oluşunu şahane bir dille anlatmış harika