Dil perişan!
Baykuş dadanmış gülzara, aman vermez gül uyansın
Hele bakın dal haline, yaprağı gülü perişan Arıya yasak koymuşlar, zaman vermez bal uyansın Bülbül kovulmuş yurdundan, ahvalı dili perişan Umut prangada durgun, düşlere kara çalınmış Vurun abalıya denmiş, düşü elinden alınmış Leyla’ya yasaklar konmuş, aşık çöllere salınmış Bir melanet törə konmuş mecnunun halı pərişan Damlasına hasret bulut, toprağa mahçup bu sene Elim ayağım üşümüş , beden mecbur kalmış güne Zemheride soldu gülüm, boynu bükük kaldı yine Gülleri yaprağı geçtim, gölgesiz çalı perişan Umut ektim seher vakti, yel savurdu uzak ele Kana belendi vakitler, vuslata eklendi çile Dara çekildi gözlerim, düşlerimde bile bile Mendil dara düştü gülüm , gözümün seli perişan H. Işık. 13/8/21 |
Siir şairin kaleminden dusunce okutuyor kendini
Bosuna dememisler
Sözün zengini şairlerden cikar diye
Tebrikler