Köyü özlerim 3
Köy düşer aklıma, kurur boğazım
Özlem dedim, sıla dedim, yol oldum Dökülmeye hazır, doluyor ağzım Ozan dedim, şiir dedim, dil oldum Topraktan taş duvar, gelir üstüme Vuslatım otuz yıl, yazar destime Yüreğim buz keser, döner büstüme Soğuk dedim, boran dedim, yel oldum Firağım sıralı, zannet ki katar Omuzum yük almaz, bir yana tartar Çiçeğin şahıydı, özlemim artar Hüzün dedim, bülbül dedim, gül oldum Yaş elliye vardı, aldım yükümü Çınardım incelttim, kalın kökümü İşledi tenime, yaprak dökümü Ağaç dedim, hazan yedim, dal oldum Her baktığım canlı, boynunu eğer O masum günlerim, dünyaya değer Çocukluk yıllarım, bir aşkmış meğer Mecnun dedim, sevda dedim, çöl oldum Bu nasıl sevdaymış, ne kadar beter Saklanmış bir gönül, içine iter Gurbetin ateşi, yandıkça tüter Vatan dedim, özlem dedim, el oldum Yüreğim harlandı, yakılı kaldım Ayağım yol tutmaz, çakılı kaldım Nakaratım aynı, takılı kaldım Aras dedim, gözüm dedim, sel oldum İSHAK ARAS ishakaras (mihman) 11 Ağustos 2021 Şairlerden inciler Vakit var diyerek yazı bekledim Belki bir gün diye zaman sakladım Beklerken burada kalbi tekledim Saçım dedim başım dedim kel oldum... Dilek Pınarı Köyden uzak bir murat alamadım Dertlerden asla ayrı kalamadım Bir dostun kapısını çalamadım Sohbet dedim, dostluk dedim, lal oldum… Osman Akçay Kurumuş dereler yüzenler nerde? Gelse üzülürdüm insanlık birde Efkarım bulutla ağladım derde Kurumuş gövdeye solmuş, dal oldum. Bir gönül sıcağı köyü özlemiş Deminde yaralar kimi közlemiş Ateşim dumanda yanan izlemiş Dermanı arayan sende, hal oldum... Ahmet Kara koydum geldim eşi dostu yareni bensiz geçti düğün bayram töreni hızımız geçti geldik bastık freni yabanlara kazma kürek bel oldum... Ahmet Coşkun 1 Köy deyince yanar sızlar yüreğim Elimden düşmezdi belim, küreğim Azığımda kuru soğan ekmeğim Şeker oldu pekmez oldu bal oldu... Hayrullah Bükülmüştür belim,hep azar azar, Ben bahtı karalı,gönlüm çemenzar, Bahçemde gül yoktu,sahipsiz mezar, Ağam dedim,paşam dedim,kul oldum... Nurettin GÜLBEY Köy denince sızlar burun direğim Cayır cayır yanar gönül çereğım Şu gurbet ellerde söndü ereğim Sıla dedim, yandım yandım kül oldum. NURGÜL KAYNAR YÜCE |