KUSURŞiirin hikayesini görmek için tıklayın aşkta kusurluydum
acının sorumluluğunu ağır geliyordu..
(k)ayıp edilmiştir..;
çocukluğunu özler ardına sıfatlar yüklediğim zaman.. ve kelimelerin kifayetsizliğiydi zaten bir şairin ağzını burnunu dağıtan...şimdi gelemem sesinin ıslaklığına akşam olan...sana sokulan ellerini ellerime tıkıştıran.. artık ölümümden zırnık koklatmam bu yalnızlığa tart beni kusur!..,yak beni acıtan mısralarda biliyorum zaten nicedir kibritlerle oynuyor bu sevda... (s)aklamıyorum; bir hüzünle büyüdüm ben,beni delice seven, daima maskeli,daima cebren ve hile ile sevişen! Tur-u Sina’da da ateş vardi bilirdim ama usta işi yalnızlıklara -hüzün- adını koymak kaçmaktı belkide.., eti yakan tene şiir yazmaktı belkide... ve gururumu gövdem sayıp bir sevdadan giderken galiba hep ben oldum yere düşüp dizlerindeki yaraları kemiren... ve ardımda ikmale kalmış bir sevda alkışlarla ayaktayken tart beni kusur..,as beni razıyım yazdığım bütün şiirlerden ama bilmiyorum neden..,avuçlarımdaki bu çivi izleri neden!!! |