Girdap.
Şimdiden tükenip bitmekte geleceğim
Beni mutlu etmedi uğraşını verdiklerim Gün doğumundan, batımına kadar Ruhum bir teknenin yelkeni gibi ufuklarda Asla, asla ulaşamaycağım orayal Sancılar besliyorum umutsuz sancılar Biliyorum ara mevsimlerin kısa sürdüğünü Hiçbir şey vermeden alıp götürdüğünü Kızgın bir anımda yıkıp yerle bir ettiklerim Şimdi bir, bir beni hırpalıyor Bir merhumun iç çekmesi gibi Görmekle anlamak arasında çektiklerim. Alnımda bir yazı var karadan kara Ne zor şey kuyuya düşüp çıkamamak Tüm çabamı harcadım zaman yolunda Hiçliği gördüm seneler sonra Dönüyorum girdabın pençesinde Sesimin holleri yankı vermiyor Dalmış sulara heves yelkenim Yalan rüzgarı boşa esiyor. . M. Y. |